دانلود پی دی اف کتاب دختری که به اعماق دریا افتاد اکسی اوه PDF

مادربزرگم همیشه برایم داستان‌هایی درباره سرزمین اشباح تعریف می‌کرد؛ جایی بین آسمان و زمین که پر از موجودات خارق‌العاده، خدایان و اشباح افسانه‌ای است. او می‌گفت این داستان‌ها را از مادربزرگ خودش شنیده است. شاید همه قصه‌گو نباشند، اما به نظر می‌رسد همه مادربزرگ‌ها قصه‌گو هستند.

من و مادربزرگ، زیرانداز خیزران تاشده را از دو طرف می‌گرفتیم و مسیر کوتاهی از بین شالیزارها تا ساحل پیاده‌روی می‌کردیم. سپس زیرانداز را روی شن‌ها پهن می‌کردیم و کنار هم می‌نشستیم، انگشتان پاهایمان را در آب خنک فرو می‌بردیم.

منظره دریا در صبح زود به خوبی در خاطرم مانده است. خورشید از پشت افق بالا می‌آمد و راهی طلایی را بر روی آب روشن می‌کرد. هوای نمکی دریا مانند بوسه‌های شور بر چهره‌مان می‌نشست. به مادربزرگ نزدیک‌تر می‌شدم و از گرمای همیشگی‌اش لذت می‌بردم.

مادربزرگ همیشه با قصه شروع می‌کرد، قصه‌هایی با آغاز و پایان. اما وقتی رنگ‌های نارنجی و ارغوانی صبحگاهی جای خود را به آبی روشن بعدازظهر می‌دادند، صدایش آهنگین می‌شد و از این شاخه به آن شاخه می‌پرید.

«سرزمین اشباح جایی پهناور و جادویی است؛ اما شهر خدای دریا از همه‌جاهای دیدنی شگفت‌انگیزتر است. برخی می‌گویند خدای دریا مردی بسیار مسن است. برخی دیگر می‌گویند در بهار جوان است، بلند مانند درخت با ریشی به سیاهی زغال. و برخی باور دارند که ممکن است او اژدهایی باشد که از باد و آب ساخته شده است. اما هر شکلی که خدای دریا به خود بگیرد، خدایان و اشباح از او اطاعت می‌کنند. چون او خدای خداهاست و حاکم همه آن‌ها.»

در تمام عمرم، با خدایان احاطه شده‌ام. هزاران خدا وجود دارند… خدای چاه وسط روستایمان که از طریق قورقور قورباغه‌ها آواز می‌خواند؛ الهه نسیم که با طلوع ماه از غرب می‌آید؛ خدای نهر باغمان، که من و جون کیک گلی و پای نیلوفر آبی به او اهدا می‌کردیم. دنیا پر از خدایان کوچک است؛ زیرا هر بخش از طبیعت نیاز به نگهبانی دارد که مراقب آن باشد و از آن محافظت کند.