دانلود پی دی اف کتاب اومانیسم تونی دیویس PDF

بخشی از کتاب اومانیسم تونی دیویس

برای وِرد، ۲۷ آوریل روز بزرگی بود که ماه‌ها رواج احساسات ضدآلمانی را به خوبی تلافی می‌کرد؛ ماه‌هایی که او غالبآ ناگزیر می‌شد به طور دائم در محیط مدرسه پنهان شود. آن روز صبح این ورد بود که افتخار ملاقات با گروه‌های پیشرو لشکر اشغال‌گر ششم، هنگام ورود به شهر نصیب‌اش شد، و شخصآ آنها را به آکروپلیس هدایت کرد. پس از آن برای عکس گرفتن با فیلد مارشال بروشیچ، ژنرال فون اشتوم و سایر افسران ستاد که همگی نازی و، مانند اغلب اعضای طبقه متوسط آلمان، هوادار پرشور تمدن هلنی بودند ژست گرفت. ژنرال لانتس می‌نویسد، همه آلمان‌ها «گذشته باشکوه و فرهنگ پربار هلن‌ها را ستایش می‌کنند (مازوور ۱۹۹۳، ۱۵۸). خود هیتلر در نامه‌ای به همتای‌اش بنیتو موسولینی، از مواجهه دوران‌ساز میان آلمانِ تجدید حیات کرده و «نماد فرهنگ مدرن» با غرور یاد می‌کند (مازوور ۱۹۹۳، ۸). مگر نه آنکه ریشارد واگنر ملی‌گرا و ضدیهود توتونی، از زبان مریدش فریدریش نیچه، تجسم معاصر روح هلنی نامیده می‌شود؟ مگر نه آنکه خودِ مفهوم نژاد «آریا» که محور اصل خلوص نژادی نازی‌ها بود، از آثار فقه‌اللغه‌شناسان و هلنیست‌های نسل پیشین به عاریت گرفته شده بود؟ مگر این مارتین هایدگر، فیلسوف نازی، نبود که در همین روزها از تمدن یونان به عنوان «آغاز هستی معنوی ــ تاریخی ما» ستایش کرد، سرنوشتی که «انتظار ما را می‌کشد، و همچون فرمانی از دوردست ما را وامی‌دارد تا عظمت‌اش را بپذیریم»؟

معرفی کتاب اومانیسم تونی دیویس

فصل‌های اول و دوم کتاب به قرن‌های نوزدهم و بیستم پرداخته و در فصل‌های سوم و چهارم، بررسی دوران‌های قرن پانزدهم تا اواخر قرن هجدهم صورت گرفته است. نتیجه‌گیری کتاب به زمان‌های دورتر بازمی‌گردد و به ریشه‌شناسی اولیه واژه «انسان» و کاربردهای آن در دوران باستان می‌پردازد. این ترتیب ممکن است عجیب به‌نظر برسد و خواننده‌ای که به‌دنبال روایتی تقویمی و مستقیم است، شاید نیاز داشته باشد کتاب را از آخر به اول بخواند.

چرا باید کتاب اومانیسم تونی دیویس خریداری کنیم؟

ترتیب چهار فصل کتاب (از اول تا چهارم) منطقی خاص خود را دارد. این ترتیب پایان‌اش منطبق بر آغاز کتاب است، همان نیم قرن پرآشوبی که رساله روشنگری کانت را از اصلاحات آموزشی ویلهلم فون هومبولت جدا می‌کند و به دنبال سقوط ناپلئون، مستعمره‌های آمریکای شمالی تجزیه می‌شوند. در پایان کتاب، دلیل این حواله دادن آغاز مطلب به پایان کار، قدری روشن‌تر می‌شود.